kötü gün yardımımız olmadı aslında. birimiz çok yaşlanmış, birimiz çekmiş, bir diğerimiz ise hala anlamaya uğraşıyordu.
mesut sandık kendimizi yeterince zamanı geride bırakıp yeterince insanı üzdükten sonra.
yalanlarımıza da inandık yeri geldiğinde.
aklımızı sınadık,
ağladık uyumadan önce,
vicdan da yaptık düz yazıda. hırs da yaptık başkalarının kafalarına basarak.
çocuklarımız bizi terk etti sonra yüzümüze bile bakmadılar.
kahrolduk, aşık olamadık
öldü sevemediklerimiz, hiç şansımız da kalmadı.
sığınacak biryerler arayıp boşluğun dayanılmaz hafifliği ile kaybolduk.
bul bizi ne olur, saatlerce öp dudaklarımızdan, zamanı yeniden başlat, ve her an sev bizi,
ya korkmamız için bir sebebimiz olmasın senden, yada yok et bizi. çünkü
birimizin bastonu çoktan çöpe atıldi bile,
birimiz ölümden döneli altı ay oluyor neredeyse
birimiz ise hala anlamaya çalışıyor.
